Ik voel me rot, al vanaf zondagmiddag 12:00 uur, toen alles stond, het huis/de stand, de kraam, het verkoopwaar. Klaar voor het publiek van het eerste BLiTS event. Klaar voor de klanten. Was ik wel klaar? Ik dacht alleen maar aan mijn houding. Hoe sta je ook al weer goed? Wat is een actieve verkoophouding? Moet ik lachen? Of is dat stom als je je niet zo voelt? Mag ik wel even gaan zitten om even uit te rusten? Klanten denken natuurlijk zit ze nu al? De beurs is amper open. Toch ben ik al 6 uur op de been. Ik weet me totaal geen houding te geven daar achter die kraam. Waar ga ik staan? Voor? Achter? In de stand?
De eerste brute opmerking word al 5 minuten voor aanvang geplaatst door een andere BLiTS deelnemer: 'Wat een hoop huisvlijt'. Bam! Ik was inderdaad klaar. Klaar om de boel direct in te pakken. Ik trek aan een dood paard. Steeds weer trap ik in die val die markt, beurs, event of fair wordt genoemd. Hoe stom kan ik zijn om daar steeds, weer aan deel te nemen? En die vele achterlijke opmerkingen van de passerende bezoekers te incasseren.
Ik hou van werken in mijn atelier, ik vergeet heel de wereld en geniet. Maar is dit het? Werken naar een hoogtepunt en dan steeds vergeten dat het hoogtepunt zich in mijn atelier afspeelt.
Weinig inkomsten en emotioneel uit balans, en ook nog opmerkingen verwerken als: 'Wat een hoop huisvlijt', 'Dit is toch afschuwelijk, verdien jij hier je geld mee?', 'Goed idee, ga ik ook doen met mijn klas', 'Wat een leuke hobby heb je' en de meest gestelde en irritante vraag 'Beeldend kunstenaar, kun je er van leven?'.
Het enige doel van deelname aan beurs was geld maken. Wat kan gebrek aan geld toch veel los maken, of juist vastzetten.
