Toen ik bij Olga de Ruiter informeerde zei ze streng: Eerst proefjes maken.... Ja, zei ik, maar ik dacht, echt niet. Geen geduld voor en geen zin in en het wordt nooit precies hetzelfde en ik ben beeldend kunstenaar, geen keramiek fabriek, ook al speel ik dat wel vaak, keramiek fabriekje. Dat was mijn excuus en mijn drijfveer om direct alles te glazuren.
Ik begon keurig met maatschepje en weegschaal. Dat duurde 2 minuten en toen deed ik het uit de losse pols. Ik glazuurde heel de dag met een mooie serie als resultaat. Ik hou het zo. Beetje lastig koffie er uit drinken. Maar nu al prachtig. Na het glazuren schat ik in dat je zwemen groen en blauw gaat zien. We gaan het zien. Nu tevreden.
Ook deed ik er op het eind nog een effect glazuur over heen. Net als vroeger, met zeefje en tandenborstel. Heerlijk kleuterscholen. Mooi nieuw werkwoord.
